We współczesnym rolnictwie intensywny sposób uprawy przy wykorzystaniu dużych ilości nawozów i środków ochrony roślin nie jest gwarancją sukcesu.
Nierzadko wysokie nakłady nie przekładają się na równie wysoki wzrost plonów. Powszechnie stosowany, intensywny sposób uprawy, na dłuższą metę doprowadza do wielu niekorzystnych zjawisk:
- Ograniczania bioróżnorodności środowiska rolniczego, w tym glebowego. Gleba to żywy organizm, bez mikroorganizmów jest martwa i nieurodzajna.
- Zmniejszenia zawartości próchnicy w glebie przez uproszczenie płodozmianu i zastąpienie nawozów organicznych mineralnymi.
- Zmniejszenia pojemności kompleksu sorpcyjnego.
W tym miejscu należy zaznaczyć, że za 20-70% całkowitej pojemności sorpcyjnej odpowiada próchnica. Jest ona w stanie sorbować od 4 do 12 razy więcej składników pokarmowych niż część mineralna gleby. 1% próchnicy ma zdolność magazynowania 160 000 l wody, a w okresie wegetacyjnym może oddać roślinom 30 kg N/ha. Posiada również silne właściwości buforowe, przez co stabilizuje odczyn gleby.
- Zwiększenia w glebie zawartości metali ciężkich, które często stanowią balast w nawozach.
- Zasolenia gleb, co w połączeniu z małą zawartością próchnicy drastycznie skraca czas dostępności wody opadowej dla roślin.
- Zakwaszenia gleb.
50% polskich gleb wykazuje pH poniżej 5,5, w województwie łódzkim nawet 70%. W efekcie drastycznie zaburzona zostaje równowaga składników pokarmowych między sobą. Efektem jest również zmniejszenie dostępności fosforu i molibdenu. Zwiększa się również zawartość glinu oraz innych metali (do poziomów toksycznych).
- Zwiększa podatność roślin na choroby i szkodniki.
- Wyżej wymienione warunki uniemożliwiają prawidłowy intensywny rozwój korzeni. A to z kolei jeszcze bardziej utrudnia pobieranie wody oraz składników pokarmowych, które wchłaniane są maksymalnie z odległości 1 mm od włośnika korzeniowego.
Dlatego skutki tzw. okresów posusznych są coraz groźniejsze dla roślin. Tymczasem rośliny posiadają naturalny, ogromny potencjał odporności i adaptacji do trudnych warunków środowiskowych. Musi on jednak być umiejętnie wykorzystany. Najnowsze badania biologiczne prowadzone w wiodących ośrodkach naukowych na całym świecie wskazują, że kluczowym pierwiastkiem, dzięki któremu można rozwiązać znakomitą większość tych problemów jest krzem, szczególnie ten pochodzący z organicznych źródeł (amorficzna ziemia okrzemkowa, kwas ortokrzemowy).
Krzem organiczny.
