Nawożenie to zabieg, który ma jeden cel – odżywić roślinę, dostarczyć optymalny „pakiet składników”, który zapewni jej spokojny wzrost, a w konsekwencji wysoki plon. Bez względu na to jaka zostanie obrana strategię nawożenia… można ją jeszcze poprawić.
Wspomniana poprawa jest możliwa dzięki zastosowaniu naturalnego krzemu organicznego. Jedną z najważniejszych właściwości krzemu organicznego (nie każdy krzem dostępny na rynku ma te same właściwości) jest jego „umiejętność” do zwiększania pobierania składników pokarmowych przez roślinę.
Już w 1997 roku dr Narayan Savant dowiódł, że krzem jest niezbędnym składnikiem, który bilansuje pobieranie pozostałych składników odżywczych przez rośliny uprawne. Nawożenie krzemem zwiększa pobór cynku, zwłaszcza w sytuacji jego deficytu z powodu nadmiaru fosforu.
Inny naukowiec, Vladimir Matichenkov zaobserwował, że mieszanina aktywnego krzemu (SiliTom®) i nawozów fosforowych może zwiększyć wydajność nawożenia fosforem o 40 do 60%. Potwierdził również, że suplementacja krzemem, zwłaszcza ZumSilem®, prowadzi do zwiększonej zawartości chlorofilu w liściach, większej efektywności fotosyntezy poprzez lepsze wykorzystanie CO2 oraz promieni słonecznych. W konsekwencji przekłada się to na wzrost plonu oraz jego jakości poprzez wyższą zawartość cukrów (Brix) w owocach.
Krzem wpływa pozytywnie na zmniejszenie toksyczności glinu.
Nawożenie krzemem jest również o wiele bardziej efektywne w kontekście zmniejszenia toksyczności glinu niż wapnowanie. Udowodniono, że krzem obniża absorpcję jonów metali ciężkich przez korzenie i ogranicza ich przenoszenie z korzeni do pędów. Badania prowadził Vladimir Matichenkov wspólnie z Davidem Calvertem i przeprowadzono je w uprawach ogórka, kukurydzy, ryżu, orzeszków ziemnych i kilku innych roślin.
Na przykładzie kukurydzy uprawianej w warunkach stresu, ale nawożonej krzemem wykazano wyraźny przyrost plonu w stosunku do kontroli. W tym przypadku krzem obniżył dostępność kadmu i podniósł pH w glebie. Pozytywna rola krzemu odnośnie zmniejszenia toksyczności metali ciężkich nie ogranicza się bowiem, tylko do podniesienia odczynu gleby. Pomaga je także dezaktywować w cytoplazmie, zwiększając aktywność enzymatyczną komórki, przenosząc toksyny do wakuoli. W przypadku bardzo wysokich poziomów metali ciężkich (manganu, kadmu) są one unieruchamiane w strukturach ściany komórkowej korzenia i w ten sposób ograniczany jest jego transport do cytozolu.
